شهرستان تنکابن که در غرب مازندران واقع شده از طبیعت متنوعی برخوردار است. یکی از جاذبه های مهم شهرستان، طبیعت خدادادی آن است که زمینه جذب توریسم را فراهم می کند. بررسی استراتژی مدیریتی توسعه اکوتوریسم با توجه به اینکه منطقه فوق از بزرگترین مراکز توریستی شهری- طبیعی است و می تواند مورد استفاده برنامه ریزان قرار گیرد، حایز اهمیت است؛ لذا درپژوهش حاضر ابتدا پس از ذکر کلیاتی در مورد پژوهش به مباحث جغرافیایی پیرامون شهرستان تنکابن پرداخته شده و پس از آن انواع جاذبه های گردشگری طبیعی شهرستان برشمرده شده است. در نهایت با توجه به پرسشنامه هایی که از طریق گردشگران تکمیل شد و نیز همچنین بر اساس اطلاعاتی که در مشاهدات عینی و میدانی و نیز مصاحبه با گردشگران، بومیان، مسوولین و متولیان تاسیسات گردشگری و شهرسازی جمع آوری گردید، به امر تجزیه و تحلیل داده های پژوهشی پرداخته شد؛ که در این کار از نرم افزار SPSS بهره گرفته شد. تحقیق حاضر از نوع بنیادی و کاربردی است و از نظر روش عملیات، کتابخانه ای و میدانی و روش استدلالی استفاده شده است. بر این اساس این نتایج بدست آمد که ویژگی های اکوتوریستی منطقه از سویی و فرهنگ مردم تنکابن از سوی دیگر و همچنین زیرساخت های گردشگری تنکابن از عوامل جذب گردشگر در این شهرستان شد. ضمنا در مسیر توسعه اکوتوریسم در تنکابن موانع و مشکلاتی وجود دارد که این موانع و راهکارهای آن در طی پژوهش شناسایی و معرفی گردید.

هر زمانی که بازدیدکنندگان به یک مکان توریستی قدم می گذارند باعث ایجاد یک تاثیر منفی در آن منطقه می شوند و این حقیقتی اجتناب ناپذیر است. یک برنامه اکوتوریسمی بسیاری از فعالیت های مربوط به استفاده های عمومی و بازدیدی را که هم اثر مثبت و هم اثر منفی دارد به کار می گیرد و یک طرح مدیریتی اکوتوریسم، درصدد کاهش این اثرات می باشد. پس یکی از راهبردهای بنیادی مدیریت اکوتوریسم، کنترل و مدیریت کردن اثرات بازدیدکنندگان است. برای دستیابی به موفقیت در طرح مدیریتی باید میزان تاثیر فعالیت ها بر محیط زیست طبیعی و پیرامونی کاملا شناخته شود. کنترل و پایش دقیق این اثرات نیازمند یک طرح کلی مدیریت مکان است. در این طرح، ذینفعان مشتاق و افرادی که آموزش دیده اند، نیز مشارکت دارند. با این توضیحات اولین روش توسعه یافته برای نشان دادن اثرات توریسم از موضوع و مفهوم ظرفیت برد، گرفته شده است. مفهوم ساده تری از ظرفیت برد، تعداد محدود شده بازدیدکننده است که می تواند بسیاری مواقع به عنوان راه حلی برای کاهش اثرات در مناطق کوچک بکار گرفته شود. در این تحقیق سعی شده است مباحث مربوط به ظرفیت برد و پایش فعالیت های بازدیدی مطرح گردد.

زمینه و هدف: فصل منطقی جامعه محوری اعتقاد متقابل پلیس و مردم و مشارکت همراه با همدلی و رعایت هنجارها و ارزش های اجتماعی است. طرح امنیت محله محور که از سال 1391 در تهران بزرگ آغاز شد در راستای جامعه محوری پلیس بود. هدف این پژوهش بررسی عوامل مدیریتی موثر بر اجرای موفقیت آمیز طرح امنیت محله محور بوده است. روش شناسی: این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظرروش توصیفی از نوع پیمایشی بوده است، جامعه آماری شامل کارکنان کلانتری های هشت گانه سرکلانتری پنجم فرماندهی انتظامی تهران بزرگ بود که به روش نمونه گیری طبقه ای، 196 نفر از کارکنان انتخاب شدند. ابزار گردآوردی داده ها پرسشنامه محقق ساخته است. روایی پرسشنامه از طریق روایی محتوایی و پایایی آن از طریق محاسبه ضریب آلفای کرونباخ (94 درصد) مورد تایید قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های تی استیودنت، فریدمن و خی دو استفاده شد. یافته ها: تجزیه و تحلیل آماری داده های جمع آوری شده نشان داد که «آموزش کارکنان» (18/30=تی)، «نظارت و کنترل» (72/25=تی)، «آموزش همگانی» (50/30=تی) و «مشارکت با نهادهای دولتی و محلی» (02/20=تی)، به طور مثبت و معناداری بر «اجرای طرح امنیت محله محور در بین شهروندان (سرکلانتری پنجم فرماندهی انتظامی تهران بزرگ)» تاثیرگذار هستند. نتایج: براساس نتایج حاصل از این پژوهش، بالاترین رتبه «آموزش برخورد مناسب با شهروندان براساس اخلاق و موازین اسلامی» و پایین ترین رتبه مربوط به «آموزش شرح وظایف شغلی به کارکنان در زمینه امنیت محله محور» بود.

با پررنگ تر شدن بعد اجتماعی زندگی انسان ها و تنوع و تکثر سیستم های مختلف اجتماعی، طرح ریزی و سیاست گذاری برای جوامع بشری به مرور پیچیده تر می شود. کلان نگری، جامع نگری و فرآیندگرا بودن تصمیم گیری ها و سیاست گذاری ها، از شروط اصلی موفقیت سیستم های مدیریتی می باشد. فقه شیعی نیز به عنوان یک سیستم مدیریتی کارآمد که ناظر بر تمامی شئون زندگی فردی و اجتماعی انسان هاست، از این قاعده مستثنی نیست. رویکرد سیستمی در وضع احکام و مقرارت فقهی بدان معناست که باید «تکالیف سایر مکلفین» و «سایر تکالیف مکلفین» در منظومه احکام فقهی توأماً مدنظر قرار گیرد. همچنین لازم است که فرآیند تبدیل «باور»ها به «باید»ها به درستی ترسیم شود تا احکام فقهی نامتناسب با اهداف و مبانی فقهی و اغراض شارع نباشد. برای این منظور باید ابتدا اهداف و مبانی به دقت در فلسفه فقه مورد مطالعه قرار گیرد، سپس دکترین ها و سیاست های کلی شارع به درستی کشف و حوزه عملکرد هر یک تعیین گردد و در نهایت با ارائه ساختار مناسب و نظام مند کردن قواعد و دکترین ها و تعیین جایگاه آنها در هر حوزه، تصمیم گیری و سیاست گذاری برمبنای آن صورت پذیرد. در این نوشتار، پنج راهکار برای کشف دکترین های شریعت ارائه و در نهایت، برخی سازوکارهای فقه برای تعادل سیستم و حفظ نظام معرفی شده است.